Blog

Wil je op de hoogte blijven van mijn blogs? Abonneer je dan op mijn nieuwsbrief.

  • Bind me

    27 juli 2015

    BIND ME

     

    bind me aan de kast

    bind me aan je vast

     

    alsjeblieft

    al wat u belieft

     

    doe het nog één keer

    o lieve heer

     

    doe het dan

    nu ik nog even kan

     

    doe me pijn

    vul me met chagrijn

     

    beheers me met touwen

    ik zal het nooit berouwen

     

    verneder me als een zwijn

    laat me de jouwe zijn

     

    bespeel mijn ziel

    ik lik je hiel

     

    neuk mijn geest

    beroer mijn leest

     

    maak van mij een kind

    beschrijf me met je inkt

     

    negeer me niet

    geef me pijn in het verschiet

     

    ik ken de klappen van de zweep

    ze zijn het zoetste leed

     

    mijn zuchten zijn een lied

    ik hoop dat je me gebiedt

     

    maak me klein

    ik wil je foute meisje zijn

     

    Mark Robson - 2015

    Lees meer >> | 0 Reacties | Reageer | 663 keer bekeken

  • Impuls-arme kamer

    27 juli 2015

    IMPULS-ARME KAMER

     

    op ziekenbezoek in de gesloten afdeling

    binnenwippen, terug naar af

     

    alles is weer eens kapot

    de sleutel is gebroken

     

    de verpleger slash cipier

    opent de gewapende deur naar de waanzin

     

    impulsarme kamer,

    de psychose-après-ski

     

    het was feest in de stad

    de hoofdschotel is nog lang niet thuis

     

    opluchting en euforie na de strijd der titanen

    je hebt de mensheid nobel gered van de satan

     

    je was echt geweldig

    en nu zien we je graag

     

    maar doe nu de verdovingscocktail

    met de mentale boogaloo

     

    terwijl het backupteam thuis een ingetogen tango danst

    met bebloede glasscherven en uitgetrokken haarlokken

     

    proberen de jongens en meisjes in het wit je ziel te lijmen

    met voorgeschreven regenbogen

     

    vastgegespt aftellen naar soelaas en therapie

    flirten met ontnuchtering

     

    meisje toch

    meisje toch

     

    Mark Robson - 2015

    Lees meer >> | 0 Reacties | Reageer | 653 keer bekeken

  • Gedichtendag

    28 februari 2012

    GEDICHTENDAG

    Een poetische tekstje opgedragen aan Vera, de kunstminnende en breeddenkende poetsvrouw van een middelbare school, die te horen kreeg dat in de gangen en lokalen die zij dagelijks met overgave poetst en netjes houdt, een gedichtendag zou gehouden worden.

    The day after komt ze met een bang hart naar haar school, haar gangen en lokalen, bang om de ravage die ze er zou kunnen aantreffen...

     

    GEDICHTENDAG

     

    Diepe en innige beroering

    in mijn hert ende gemoed

     

    Grote zorgen

    prille onrust

    overvielen mijn ziel

    mijn dierbare lokalen

    tijdelijk gegijseld

    mogelijk besmeurd en gegeseld

    door onvermoede overschotten

    van poetische kreatiedrang

     

    Wanhoop ook

    begenadigde zotten en geinspireerde onverlaten

    zouden zich er vergrijpen

    aan letters en verzen

    aan de poëzie mijner lokalen

     

    Nodeloos op de proef

    stelde ik de schrijfwijze van mijn hart

     

    Geen chaos overviel me

    geen rondslingerende dt-fouten

    het werden gedichten

    zo schoon

    op nette hemden

    uitgeschreven dromen en ambities

    wapperend aan menige lijn

    mijn gangen

    esthetisch getooid

     

    onzichtbare handen

    ontfermden zich

    over mijn dierbare lokalen

    ontdeden ze

    van geletterde ravages

    en literaire moederkoek

     

    oh

    van de hoogste torens

    schreeuwt mijn hart

    de grootste onderscheiding

    het dierbaarste goed

    een pluim

    schenk ik hen

     

    27.01.2012

    Lees meer >> | 0 Reacties | Reageer | 959 keer bekeken

  • Antwerpse poëzie - Aantwaarpse poejezie - Poëzie in het Antwerpse dialect - Oep de Peerdemarkt

    5 juni 2008

    Een tekst maken in het Antwerps, is iets wat ik eigenlijk al lang wou proberen. Het volgende is opgedragen aan die vrouwen die de ziel van ’t Stad (Antwerpen) ademen, en ook geinspireerd op de cd “Murder Ballads” van Nick Cave, over onmogelijke liefdes en moord en doodslag, op fijne melodietjes. Niks voor gevoelige lezertjes zoals watjes of seutjes dus.

     
    Oep de Peerdemarkt
     
     
     
    En oep de Peerdemarkt, (Paardemarkt)
    doar woent een iel oud vrouwke,
     
    z’ Is verrimpeld en het haar is grijs,
    van da madammeke
     
    mor heur oegen blingken,
    gelak ’t water van Sintanneke
     
     
     
    Vruuger nor’t scheint, was ze goe te doen,
    ’t was noet gin gewoen
     
    Mannen en vraawe keken oem,
    als zei oem kommisjes goeng
     
     
     
    Ze hee is heur hart verpacht,
    langk geleeje in een doempig gebouwke,
     
    Daar in een kaaw kot begot, van zein tante Jeanneke
    mokte nem heure kop ielemaal zot, da was ’t manneke
     
    ’t Was van ik respecteer aa en ik wil aa,
    terwijl eum in heur oegen keek
     
    Ze gerokte van zennen schoenen opera
    toch wel ielemael van streek
     
    Ze dee heur oegen toe, mor die schaere
    begon daar heur beursten te vergaeren
     
    al oep een nachtelijk uur,
    zattem mé zen pollen ... aan heur vuur
     
    Van de groote goesting en begeeren,
    wou ze heureige van kop tot teen late zoenen
     
    Ze zag eum toch zoe geere,
    al gaaw kwammem bé heur woenen
     
     
     
    In ’t begin kwammem alleen mor van z’n gat
    oem heur te pakken oep de mat
     
    Mor voer de rest zag ze mé eum heure peire,
    die vengt was thuis alleen mor miseire
     
    Hei zat alteid aan heur sengs
    en heur eeten of niks was nog nor wengs
     
    Ze waarkte heureige alle doagen kapot,
    oek al behandelde nem heur als een vod
     
    Mor dan begon het heur te daagen,
    ze kreeg het iniens in de mot ...
     
    Die lakkere ging zoegezee,
    dadis een feit,
     
    nor zennen beste maat,
    al nen hielen teit
     
    mor de klieren dattem had gedragen, tot heur speit
    stongken nadien alteid nor dien of dander geit
     
    Toen isse eum zoe gevolgd nor het Zuid
    tot heur verdriet kwam ze eroep uit
     
    dattem terug verdween in da doempig gebouwke
    mé on zennen arm een dubieus vrouwke
     
    Ze kon het ni aan in heur bestaan,
    ze moest weten wa doar wier gedaan
     
    Ze ging binnen zonder kloppen,
    en wa zei daar vongd, was oem te rotten
     
    Hei zatter te smosse mé Sonja van ’t kantje,
    in ’t ien of ’t ander onmeuglijk standje
     
    Het kroop allemaal in heure kop,
    van al die miseire kreeg zeure klop
     
    Heur stoppen sloegen deur,
    en da vuil koppel verschoot van kleur
     
    Want van onder heure sjaarp,
    haalde ze iet hiel schaarp
     
    Ze stak ze doed in hun lee,
    al mé heur beste keukenmes
     
    hei haddet aan zein gilee,
    de smeerlap kreeg ne steek of zes
     
    Terwijl, het was wel neig,
    al da roed vocht spoot uit heur leif,
     
    vongd Sonja, die loempe trien,
    da ze nog noet zoeveel villen in ne vengt had gezien
     
     
    Oemda ze te vaar was gegoan,
    moest die het bekoepen
     
    Mé da loeder heur bestaan,
    was het rap afgeloepen
     
    Uiteindelijk lagen die twie daar doed,
    precies te dreiven in hun bloed
     
     
     
    Het vrouwke kwam tot heure positieven,
    en wist hiel goe da ze da mes noet nimier wou verlieren
     
    In zeven heusten hee ze eum toen gaan begroaven,
    achter een boske, in ’t schoen park van Markgrave
     
    In dien doenkere kaawe nacht,
    hee ze zein leif aan de weurmen verpacht
     
    Sonja heur verwengste botten,
    is ze van coleire in ’t Scheld (de Schelde) gaan sjotten
     
    Nadien ging ze nor heur huis, al oep de Peerdemarkt (Paardemarkt),
    oem er te bekomen van al die smart
     
    Ze plengde gin traan,
    oem wa da ze had gedaan
     
    Alle duvels en engelen die in den bijbel staan,
    konnen voer heur part naar de maan
     
    Ze had het goe bezien,
    oem te beschaarmen, de ier van heur geheim,
     
    vertelde ze ’t aan iedereen,
    dattem heur had laten zitten, voer een begijn
     
    Wér ieverans een onnoezel wicht,
    da voer zen charmes was gezwicht
     
     
     
    Een paar meungde later is ze bevallen,
    bé nen boer in een stalleke
     
    van een schoen kingd mé oegen die blingken
    gelak ’t water van Sintanneke
     
     
     
     
    Mark Robson - februari 2006
     
     
     

    Lees meer >> | 0 Reacties | Reageer | 1683 keer bekeken

  • Andere Wijsheden - 01

    29 mei 2008

    Onderweg kom je al eens grappige tot stomme één-zins-boodschappen tegen, waarmee T-shirts en allerlei bedrukt worden.

    De volgende sprongen er wat uit, wegens een grappige anti-versie van bekende filosofische levenswijsheden.
     
     
    Zonder doel in het leven,
    is ook de weg niet van belang.
     
     
     
    Wat is het verschil tussen onwetendheid en onverschilligheid ?
    Ik weet het niet en het kan me ook niet schelen.
     

    Lees meer >> | 0 Reacties | Reageer | 1265 keer bekeken

  • Poetry - 3 - Oh, love of mine

    12 mei 2008

     

    Oh, love of mine,
    can you hear the tones,
     
    that sound divine,
    the song of the stones?
     
    Hear it’s eternal melody,
    that burning souls are chanting
     
    the wandering lovers’ story
    the sands of time withstanding
     
    Ever still, without rhyme,
    in solitude we meet
     
    opening enchanted wine,
    in dark domains we sleep
     
    Lying forever in love’s palm,
    joined in the stones’ bleeding
     
    so far away, intangeable realm
    the souls we meet in dreaming
     
     
     
    Mark Robson - 24 oktober 1998
     

    Lees meer >> | 0 Reacties | Reageer | 1294 keer bekeken

  • Poëzie - 6 - Het model

    29 april 2008

     

    Statig en blond
    staat ze daar.
     
    Rechtop stralend, prijkt zij op het podium,
    dat haar toebehoort.
     
    Ze heerst
    met onnavolgbare poses.
     
    Haar naaktheid is het nagejaagde wild,
    dat nauwelijks te vatten is.
     
    Maagdelijke vellen, papier worden opgeofferd
    aan herschreven esthetica
     
    Ontluikend talent
    wordt haar gewaad
     
     
     
    Mark Robson - januari 2004

    Lees meer >> | 0 Reacties | Reageer | 1158 keer bekeken

  • Poetry - 2 - Walking together

    22 januari 2008

     

    Walking together
     
     
     
    Walking together,
     
    in half moon weather
     
    Oh, baby
     
    velvet walk
     
    crescent dream
     
    Sipping tea
     
    without cream
     
    just for fun
     
    you and me
     
    ain’t it cool
     
    ain’t it swell
     
    all so sweet,
     
    I can tell
     
     
     
    Mark Robson - 27 November 1998

    Lees meer >> | 0 Reacties | Reageer | 1218 keer bekeken

  • Poetry - 1 - Monday's cild

    22 januari 2008

     

    Monday’s Child
     
     
     
    Monday’s child
    was bright as a new dawn,
    and bloody as hell
     
    Tuesday’s child
    was seemingly blessed with laughter,
    although she would be anyone’s darkest daughter
     
    Wednesday’s child
    was wild and wicked,
    and would ring your bells, anytime you wanted
     
    Thursday’s child
    had the sweetest touch,
    her fingers would strike you with lightning
     
    Friday’s child
    was rockin’ and rollin’,
    and would go on and on, without pausing
     
    Saturday’s child
    was dreamy, like a soft breeze,
    her whispers would haunt your wildest dreams
     
    Sunday’s child
    was a penitent and religious soul,
    but horny as hell, she could take you to heaven
     
     
     
    Mark Robson - January 2006

    Lees meer >> | 0 Reacties | Reageer | 1288 keer bekeken

  • Poëzie - 5 - De vragen aan de muur van gisteren

    22 januari 2008

     

    De vragen aan de muur van gisteren
     
     
     
    De vragen aan de muur van gisteren,
    zijn de antwoorden van de deur naar morgen.
     
    Ook al vergeet je het verlangen naar verlichting,
    toch blijven de dromen wiegen, als breekbare papavers.
     
     
    Kijk niet achterom naar blinde wolken,
    feilloos en onwetend regenbogen trotserend,
     
    verlies je in herinnering aan een weerspiegeling,
    toen pic-nic tot nektar werd gekroond.
     
     
    Infernaal vuur, door gewijde lippen ontstoken,
    dronken van het geheime lied.
     
    Verdwaalde libellen vluchten voor de koorts,
    en het zuchten van brandende zielen in rode wijn.
     
     
    De stortbui van heden,
    proeft niet als de regen van die ene dag.
     
    Net bloemen die opdrogen tot verstild verdriet,
    dat terugkeert naar je hart.
     
     
    Mark Robson - Juni 2002

    Lees meer >> | 0 Reacties | Reageer | 1263 keer bekeken

  • Meer blogs >>